DZIECI UCZĄ SIĘ TEGO, CZEGO DOŚWIADCZAJĄ

Dzieci uczą się tego, czego doświadczają

 

Jeśli żyjesz w spokoju, Twoje dziecko będzie żyło w spokoju ducha. W jakim otoczeniu żyje Twoje dziecko?

• Dziecko krytykowane – uczy się potępiać.
• Dziecko otoczone wrogością – uczy się agresji.
• Dziecko żyjące w strachu – uczy się lękliwości.
• Dziecko doświadczające litości – uczy się rozczulać nad sobą.
• Dziecko wyśmiewane – uczy się nieśmiałości.
• Dziecko otoczone zazdrością – uczy się zawiści.
• Dziecko zawstydzane – uczy się poczucia winy.
• Dziecko zachęcane – uczy się wiary w siebie.
• Dziecko otoczone wyrozumiałością – uczy się cierpliwości.
• Dziecko chwalone – uczy się wdzięczności.
• Dziecko akceptowane – uczy się kochać.
• Dziecko otoczone aprobatą – uczy się lubić siebie.
• Dziecko darzone uznaniem – uczy się, że dobrze mieć cel.
• Dziecko żyjące w otoczeniu, które potrafi się dzielić – uczy się hojności.
• Dziecko traktowane uczciwie – uczy się prawdy i sprawiedliwości.
• Dziecko żyjące w poczuciu bezpieczeństwa – uczy się ufności.
• Dziecko otoczone przyjaźnią – uczy się radości życia.

             Dorothy Law Nolte za: G. Dyren, J. Vos Rewolucja w uczeniu.

5 metod dobrego wychowania

1. Chwal dziecko za dobre zachowanie. Bądź wyczulony na to, co twoje dziecko robi dobre. Kiedy słucha, przeprosi, pomaga – zauważ to i doceń. W ten sposób dziecko będzie wiedziało, czego oczekujesz, co jest dobre i dlaczego, a przede wszystkim dostanie komunikat, że nie trzeba rozrabiać, by zwrócić na siebie uwagę.

2. Postaw granicę. Kiedy twoje dziecko źle się zachowuje, wytłumacz, dlaczego źle postępuje i powiedz, by przestało. Ustal jasne zasady i trzymaj się ich. Jeśli będziesz zmuszony wyegzekwować zapowiedziane konsekwencje, zrób to.

3. Jeśli Twoje dziecko nie przestaje źle się zachowywać i nie reaguje na to, co mówisz, nie krzycz i nie reaguj agresywnie. Często rozbrajającym gestem jest wyciągnięcie do dziecka ręki i pytanie "jak się czujesz? Jak mogę ci pomóc?"

4. Posłuchaj swojego dziecka. Porozmawiaj z nim o dobrych i gorszych momentach dnia. Jeśli miało ciężki czas, niech opowie całą historię. W trakcie rozmowy przedstaw dziecku odmienną perspektywę – jaśniejszą. Pokaż, że z każdej sytuacji można wynieść jakąś naukę, czy coś pozytywnego dla siebie.

5. Jeśli czujesz się sfrustrowany zachowaniem swojego dziecka, upewnij się, że jest bezpieczne i zrób sobie przerwę. Kilka chwil w spokoju, kilka oddechów, rozmowa z kimś, uspokojenie nerwów, przyniesie znacznie więcej dobrego niż dokarmianie gniewu

 

 

Czego potrzebują od nas nasze dzieci:

• Poczucia więzi i przynależności do rodziny. Chcą czuć, że są kochane, rozumiane i mogą liczyć na wsparcie rodziców. Potrzebują naszego szacunku, przyjaznej atmosfery w domu –poczucia bezpieczeństwa.
• Poczucia własnej wartości. Chcą, aby doceniać ich wysiłki w osiąganiu sukcesów oraz chcą mieć pewność, że nie zostaną przez nas skrytykowane  i odrzucone, gdy coś się nie uda.
• Wiarygodności. Chcą mieć pewność, że zachowujemy się tak jak mówimy, ale także, że potrafimy przyznać się do własnych słabości, niewiedzy i błędów.

• Sprawiedliwego traktowania. Przekonania, że rodzice w niejasnej sytuacji zareagują w oparciu o wnikliwe rozpatrzenie sprawy.
• Stanowczości w ważnych sprawach. Potrzebują jasno określonych reguł  i konsekwencji w ich przestrzeganiu.
• Poszanowania intymności i dyskrecji. Chcą mieć pewność, że granice ich prywatności są przez nas respektowane.

 

Jak być bliżej z dzieckiem?

Więź z dzieckiem buduje się od chwili jego narodzin. Bliskość, zaufanie, szczerość to efekty wieloletniej pracy. Jeżeli jesteśmy na co dzień blisko z dzieckiem, łatwiej nam zauważyć co je cieszy, co martwi i z czym sobie nie radzi. Kiedy dziecko dorasta, zwykle trudniej nam znaleźć wspólny język, bo zaczyna być inne –czasem dziwnie się ubiera, słucha niezrozumiałej muzyki i coraz bardziej się buntuje w wielu sprawach. Pomimo to staraj się poznawać, rozumieć i akceptować świat młodych. Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów z dzieckiem, a podstawą rozmowy jest uważne słuchanie.

• Rozmawiaj ze swoim dzieckiem zawsze, wszędzie i o wszystkim. Im częściej z nim rozmawiasz, tym lepiej poznajesz jego świat, jego oczekiwania, marzenia, a także problemy.
• Staraj się zawsze znaleźć czas na rozmowę, gdy dziecko ma problem. Rozmowa pomaga pozbyć się przykrych uczuć. Gdy czuje się bezradne    i skrzywdzone, pozwól mu się wygadać, wypłakać i wyzłościć. Postaraj się je zrozumieć i mądrze mu doradzić. W żadnym wypadku nie bagatelizuj jego problemów.
• Znajdź też czas, gdy chce się podzielić radością, sukcesem. Okaż swoje zadowolenie, pochwal, spytaj o szczegóły wydarzenia. Nie umniejszaj wagi sukcesu, powiedz, jaki jesteś z niego dumny. To mu dodaje wiary w siebie i jest zachętą do osiągania dalszych sukcesów.
• Staraj się dostrzegać sygnały, że dziecko cię potrzebuje. Kiedy ma jakiś problem, nie zawsze poprosi cię o rozmowę. Jeżeli będziesz uważnie je obserwować, to z pewnością dostrzeżesz wszelkie zmiany. Czasem zaczyna cię unikać, a czasem stara się być blisko, „kręci się” i czeka. Zainteresuj się przyjaźnie, pomóż nawiązać rozmowę.
• Stwarzaj warunki do luźnej rozmowy. Wykorzystuj naturalne chwile przy wspólnej herbacie, kolacji, na spacerze, stwórz nastrój do wieczornych „pogaduchów”, proponuj wspólne spędzanie wolnego czasu atrakcyjne także dla niego.
• Okazuj zainteresowanie jego sprawami, ale nie wypytuj natarczywie. Poczekaj, aż samo zacznie mówić o tym, co się u niego dzieje. To ono decyduje, ile chce nam o sobie powiedzieć. Uszanuj to.
• Rozmawiaj też o tym, co się u ciebie obecnie dzieje, o swoich kłopotach i planach. Pytaj je o zdanie w różnych sprawach i pokazuj, że liczysz się  z jego opinią.
• Opowiadaj o sobie. Dzieci lubią wspomnienia rodziców z czasów ich młodości. Takie opowiadania zbliżają, bo przypominają dzieciom, że ich rodzice też byli młodzi. Nie przedstawiaj się jednak wyłącznie kryształowo, powiedz, że także robiłeś błędy i uczyłeś się podejmować trudne decyzje.
• Rozmawiaj na każdy temat, nie unikaj trudnych spraw. Zadbaj o to, żeby w waszym domu nie było tematów tabu. Rozmawiaj także o tym, czego się obawiasz. Bądź raczej doradcą niż ekspertem.